حامد دهخدا؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
░▒▓ مطلب اول
▬ بیگمان، فتحالفتوح عالیمقام، دکتر حسن روحانی، در این صد روز، معامله بزرگ در ژنو بود، ولی بخش اندکی از گزارش صد روزه به آن اختصاص یافت؛ موضوعی که یحتمل اغلب هواداران عالیمقام، خواهان توضیح و سخنفرسایی ایشان بودند، چرا که تنها در این حیطه بود که دولت عالیمقام، کار درخوری صورت داد.
▬ البته در همین توضیحات کوتاه عالیمقام هم، نکات حایز اهمیتی مطرح شد؛ این که پای یک «ضمیمه اجرایی» در قرارداد ژنو در میان است که منتشر نگردیده، همان طور که پینوشتهای مهم آن قرارداد هم در ترجمه رسمی وزارت امور خارجه مفقود شد.
▬ همچنین، در پاسخ به جنگ لفظی اسرائیلیها، رئیسجمهور روحانی، بار دیگر، دست به حمله متقابل زد؛ ایشان فرمودند که اسرائیل «نامشروع و اشغالگر و بنیانش بر ظلم و جور و دعواست». عالیمقام روحانی، پیش از این نیز، مشابه چنین حملاتی را علیه اسرائیل صورت داده بودند.
▬ در جریان پرداخت کوتاه عالیمقام، دکتر حسن روحانی، به معامله ژنو، دوازده بار عنوان «مقام معظم رهبری» برای قدردانی از ایشان به کار رفت که بسیار به چشم میآمد: «در هستهای اگر امروز پیشرفت داریم، بخاطر هدایت مقام معظم رهبری و بخاطر حمایت و حضور مردم است»، «مقام معظم رهبری بر اقتصاد مقاومتی بارها و بارها تاکید کردند»، «مقام معظم رهبری، امسال را سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی لقب دادند»، «اگر آن حماسه سیاسی که مقام معظم رهبری بر آن تاکید کردند، اجرا نمیشد، ... آیا ما کلید داشتیم؟»، «چارچوبی که مقام معظم رهبری ترسیم کردند، این اصول تا پایان، مراعات خواهد شد»، «اگر حضور و تلاش و حمایت مردم نبود و هدایت مقام معظم رهبری نبود ما به خوبی نمیتوانستیم از این مشکلات به این خوبی عبور کنیم»، «این انسجام و وحدت یک عاملش این است که ما رهبری مقتدر در کشور داریم و همه قوا به رهبری احترام میگذارند»، «رهبری در واقع هماهنگ کننده قوا است»، «اگر ... مقام معظم رهبری کمک نمیکردند و هدایت مقام معظم رهبری نبود، در موضوع هستهای به نقطه فعلی نمیرسیدیم»، «دست به دست هم دادیم و بعد همه قوا به رهبری احترام کردیم، چارچوب هدایت ایشان را قبول کردیم و پذیرفتیم»، «آنچه انجام گرفته، قدم بسیار مهم و مثبتی بوده است، البته راه طولانی در پیش داریم، انشاءالله این را با کمک مردم و با هدایت مقام معظم رهبری انجام میدهیم و انشاءالله به نتیجه میرسیم».
░▒▓ مطلب دوم
▬ ولی صرفنظر از این پرداخت کوتاه به دستاورد اصلی صد روز، بخش عمده گزارش عالیمقام، به راضی کردن «مردم» گذشت. راضی کردن مردم به این که او را با «صفر» و شاید «زیر صفر» مقایسه کنند.
▬ بیش از هشتاد درصد از زمان گزارش، به «سیاهنمایی» فاحش احمدینژاد گذشت. براستی اگر آن سیاهنمایی نبود، سیاهنمایی چه تواند بود؟
▬ درست در موقعیتی که در مذاکرات شش ماه آینده، نیاز است تا ظاهری موقر و عفیف از خود، نزد بیگانگان بنمایانیم، در سیاهنمایی اوضاع کشور به قدری مبالغه شد که نه فقط با ادعای «انصاف» در انتهای سخن، بلکه با آل و القاب دولت «امید»، و با قلمبه سلمبه «تدبیر»، و حتی از درون، و با آمار و ارقام خود، عمیقاً متناقض به نظر میرسید.
▬ وانمود شد که احمدینژاد، تا مرداد نود و دو، با بخت و اقبال، حقوق کارمندان دولت را پرداخت میکرد.
▬ وانمود شد که عالیمقام روحانی، با بخت و اقبال، حقوق کارمندان و یارانهها، و حتی دو بسته کالایی اضافی را به مردم عطا خواهد کرد.
▬ فراموش شد که در یک سال زراعی خوب و با بارندگی مناسب، کشور در دوره احمدینژاد به خودکفایی و حتی صادرات گندم رسید. در موضوع گندم، دروغ گفته شد.
▬ وانمود شد که احمدینژاد، هیچ وجه مثبتی نداشت، و این، با ادعای انصاف عالیمقام در پایان سخنانش تناسبی نداشت.
▬ در این گفتگو، عالیمقام، از تکرار طعنه «سرهنگ»، ناسپاسی از مجلس شورای اسلامی، و سازمان صدا و سیما پرهیز نکرد، و در عین حال، از انصاف، داد سخن داد.
▬ البته پیش از این دیده بودیم که رؤسای جمهور به نقد رؤسای جمهور پیشین بپردازند. عالیمقام هاشمی، مدام در خطبههای نماز جمعه میگفت که اقتصادی ویران را تحویل گرفته است. عالیمقام خاتمی هم دل خوشی از قانونگریزی مدیران هاشمی نداشت. دکتر محمود احمدینژاد هم به نقد رؤسای جمهور پیشین میپرداخت، ولی در همان مناظره تاریخی هشتاد و هشت هم، او به تکرار، اذعان کرد که منکر خدمات آنان نیست، اما، عالیمقام حسن روحانی، هیچ یاد نیکی از دکتر محمود احمدینژاد نکرد. این از انصاف و امید و تدبیر به دور بود.
░▒▓ مطلب سوم
▬ بالاخره، دانشمندان علوم اجتماعی و رفتاری، باید فکری به حال این «پدیده» بکنند. چه چیزی در دکتر محمود احمدینژاد هست، که مخالفان خود را اینچنین، به تناقضهای فاحش میکشاند.
▬ صرفنظر از تبلیغات انتخاباتی عالیمقامان که یکسر به نقد دکتر محمود احمدینژاد اختصاص داشت، اکنون، عالیمقام دکتر حسن روحانی، پس از صد و یک روز، گزارشی داد که عمدتاً به سیاهنمایی اعجابآور احمدینژاد گذشت، اما با توصیه به انصاف و صلح و برادری و امید و تدبیر و گذشت ختم گردید. و در این گزارش، کمتر اثری از انصاف و صلح و برادری و امید و تدبیر و گذشت دیده میشد.
▬ قبلاً هم کسانی که به احمدینژاد اتهام دروغ را نواختند، به بزرگترین دروغگویان تاریخ این کشور بدل شدند؛ کسانی که دروغ بزرگ و مهمی را در لحظه و شرایط مبرمی به زبان آوردند و بر آن اصرار ورزیدند.
▬ بالاخره، دانشمندان علوم اجتماعی و رفتاری، باید فکری به حال این «پدیده» بکنند. این «پدیده»، مدام، مدعیان را به مسلخ تیغ خودشان میکشد، و خودش، ساکت در گوشهای نشسته است و نظاره میکند.
مأخذ:رسالت
هو العلیم