برداشت 
آزاد
• ژان ژاک روسو مانند اغلب نظریه پردازان سیاسی روشنگری، رابطه‌ی پیچیده و غامض میان فرد و جامعه را با توجه به نظریه‌ای درباره‌ی ماهیت و ذات امور بیان می‌دارد.
• با مقایسه ماهیت ابناء بشر در وضع طبیعی با ماهیت آن‌ها در جامعه مدنی، خصایص اساسی آن‌ها از طریق چکیده‌ای از همه عناصر اجتماعی و مصنوعی به منصه‌ی ظهور می‌رسند.
• روسو با روشی شبیه رنه دکارت و شک دستوری او در «گفتارهایی درباره روش» (1673)آغاز می‌کند، و می‌کوشد لوح سپید و بدون پیش‌فرضی را تعریف کند تا با تکیه بر آن، فرد را در وضعیتی قبل از قرارداد اجتماعی (بخوانید: کنش متقابل اجتماعی) تحلیل نماید.
• خصایص ماهیت انسانی منفرد، قبل از پیوستن به روابط و نهادهای اجتماعی چیست؟
• و مآلاً اصل و منشا جامعه چیست؟
• این پرسش‌ها، نیازمند تعریف دیدگاهی درباره وضع طبیعی است: مردم، در وضع ابتدایی و اصیل، تنها، آزاد، محروم از زبان، عقل و فرهنگند. این فرد طبیعی، زندگی غریزی دارد که مبتنی بر ارضاء نیازهای اولیه است.
• و در این حال، نوعی هماهنگی و توازن میان نیازهای فردی و محیط فیزیکی دیده می‌شود.
