دکتر حامد حاجیحیدری؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
▬ بررسی مکرر فایل صوتی جلسه عصر چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، سخنرانی دکتر یوسف علی اباذری و دکتر ابراهیم توفیق را، یکی پس از دیگری، دچار قدری بههمریختگی و بیمفهومی و «نهیلیسم» و تناقض نشان میدهد؛ طوری که هیچ روزنامه و خبرگزاری که به پوشش آن جلسه پرداخت، نتوانست بدون دستکاری گسترده، روایتی مکتوب در حد یکی دو بند از آن سخنرانیها ارائه دهد.
▬ جملات منقطع و بینظم، که درون یک سخنرانی بیست دقیقهای خود را به طرز فاحشی نقض میکردند؛ هر سخنران، در یک سخنرانی، سخنان خویش را انکار مینمود؛ سخنان سخنرانیهای قبلی را که بماند.
▬ گاه به نظر میرسید که دانشجویانی که به نام تأسیس اتحادیه انجمنهای علمی دانشجویی علوم اجتماعی گرد هم آمده بودند، در حال آزموده شدن برای تحمل اشد تحمیق و تحقیر بودند، و متأسفم که برخی از کسانی که در این جلسه حضور داشتند، برای دو سخنرانی آشفته، بیشترین کف و سوت را حواله کردند. و در این حال ...
▬ و در این حال، این حس برای من به وجود آمد که چه روی داده است که برخی از ما، گویا از تحقیر شدن و شنیدن سخنانی که از فرط نامفهوم بودن، صلاحیت قوه عاقله ما را به سخره میگیرند، لذت میبریم؟ و معالأسف، این پرسش و سوت و کفهای بلند، ذهن را میبُرد به سمت دو گانه «مازوخیسم-سادیسم» و خطراتی که این پدیده میتواند علاوه بر خود این افراد برای دیگران داشته باشد.
▬ البته، شمار دانشجویان و اساتیدی که در این مجلس حضور داشتند، در قیاس با کل دانشجویان و اساتید علمالاجتماع، و دانشجویان و اساتید دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بسیار نبود، ولی تأمل لازم است که چه پیشینه اخلاقی و معرفتی شرایط را به این سطح از آشفتگی و به قرینه قول یکی از سخنرانها، به بلندترین سوت و کف برای «نهیلیسم» رسانده است. آنان تنها یکدیگر را به «نهیلیسم» متهم نمیکردند؛ کمی تا قسمتی، فیالواقع، «نهیلیست» شده بودند.
هو العلیم