فیلوجامعه‌شناسی

رویکردهای اومانیستی / پسااومانیستی در ”جامعه‌شناسی ارتباطات“‏

فرستادن به ایمیل چاپ

دکتر حامد حاجی‌حیدری؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر


▬‏    مطابق یک طرح نظری، می‌توان رویکردها در قلمرو «ارتباطات» و «جامعه‌شناسی ارتباطات» را به دو دسته تقسیم کرد؛ رویکردهای اومانیستی، و ‏رویکردهای پسااومانیستی.‏
‏▬‏    رویکردهای اومانیستی، از متیو آرنولد در جزیره و کارل مارکس در قاره، یک سوژه استعلایی و یک جوهر انسانی مجرد از جسم و تکنولوژی را ‏فرض می‌گیرند که «می‌کوشد» و «می‌تواند» و «باید»، جسم خود و تکنولوژی را به استخدام خواست انسانی متعالی خویش در آورد. این انسان ‏جوهری، از تصویر لئوناردو داوینچی، از یک انسان، که منحصراً با اعضای خویش شناخته می‌شود، تصویر و تصور می‌گردد.‏
‏▬‏    در مقابل این تلقی، رویکردهای ملهم از فریدریش ویلهلم نیچه در اروپای قاره‌ای، و مارشال مک‌لوهان در بریتانیا و امریکا به چشم می‌خورند که ‏از اساس، در این که یک جوهر انسانی می‌تواند، مجرد از جسم خویش و ابزارها و تکنیک‌های اطرافش تعریف شود، تردید می‌کنند. این ‏رویکردها، معتقدند که انسان امروز با یافتن «امتدادها» و «پیوست‌ها» و «گشتل‌ها»یی از تکنیک، دیگر آن انسان داوینچی نیست، بلکه با زنجیره‌ای از ‏استمرارها، به یک سایبورگ (اندامگان استمرار یافته با تکنولوژی سایبر) جدید بدل شده است، و از اساس، نباید از این نتیجه هراس داشت که ما ‏به جای انسان، با «نوع جدیدی» مواجهیم، و به تبع، «جامعه‌ای جدید» را نیز تحلیل می‌کنیم.‏
هو العلیم

 

نوشتن نظر
Your Contact Details:
نظر:
<strong> <em> <span style="text-decoration:underline;"> <a target=' /> [quote] [code] <img />   
Security
کد آنتی اسپم نمایش داده شده در عکس را وارد کنید.