حامد 
دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
■ رفقای قدیمی، هوای رفقای قدیمی را دارند...
■ در حالی که بیانیه وزارت خارجه ایالات متحده، خواهان رفع حصر از موسوی و کروبی شده بود، و در حالی که هم‌صدا با آن بیان امریکایی، بالابالایی‌های قدیمی، به استناد آشتی ملی، خواهان فک این اقل مجازات آن دو بودند، آیت الله سید علی حسینی خامنه‌ای، مقام معظم رهبری، در سخنرانی دیروز خود، مجدداً بر فتنه‌گر بودن موسوی و کروبی ابرام ورزیدند، و با این بیان، ولوله‌های «عظیم‌ترین عفو تاریخ ایران»، پاسخی فیصله‌بخش دریافت کرد: «ملت ایران از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ تا سال ۱۳۵۷ و از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون همواره با خباثت ها، آزارها، توطئه‌ها و تحریم‌های امریکا مواجه بوده است که آخرین مورد آن حمایت وقاحت آمیز رئیس‌جمهور امریکا از فتنه‌گرانِ سال ۸۸ بود و اخیراً هم بار دیگر اعلام حمایت کردند» (وبگاه رسمی دفتر مقام معظم رهبری، خبر شماره ۱۱۴۷۶).
■ «عظیم‌ترین عفو تاریخ ایران»...
■ بی‌گمان، اگر این دو ... بخشوده شوند، نظر به عظمت جرم این دو، «عظیم‌ترین عفو تاریخ ایران» رقم می‌خورد، و دیگر معلوم نبود که در این ملک چه جرمی بخشودنی نیست. این دو ... مجرم نابخشودنی که بزرگ‌ترین دروغ تاریخ ایران را، در بدترین زمان ممکن، با بزرگ‌ترین تبعات بد خیم بر زبان آوردند، و مدام بر بادکنک این دروغ دمیدند، و با این کار، برای چند نسل، ضربات جبران‌ناپذیر بر مردم و تاریخ و حیثیت این کشور وارد آوردند، چگونه با «رفیق‌بازی بالابالایی‌ها» قابل بخشیدن بودند؟
■ رفقای قدیمی، هوای رفقای قدیمی را دارند...؛
■ ریشه «عظیم‌ترین عفو تاریخ ایران»، در آن است که سیاست‌بازان قدیمی، جرایم موهوم احمدی‌نژاد نسل دومی مانند وهم رمال زده بودن او را غیر قابل بخشایش می‌شمرند و مدام تمام عیوب عالم را به وی نسبت دادند و می‌دهند و خواهند داد، اما محرزترین جرم تاریخ ایران را قابل بخشایش تلقی می‌کنند. آن‌ها با این کار، خیانت به تاریخ یک ملت را مباح می‌شمرند. تسامح بالابالایی‌ها، بوی ابتذال می‌دهد. ابتذال حقوق‌دان نبودن.
■ در حالی که قاطبه مردم، در نه دی هشتاد و هشت، از این دو ... عبور کردند، رفقای قدیمی، هوای رفقای قدیمی را دارند، و ول کن این دو نیستند... این‌ها گرایش‌های غیر اصولی در تاریخ انقلاب ماست که رفته رفته سبز می‌شوند، و مقصر این گرایش‌های غیراصولی، بی‌گمان «رفیق‌بازی بالابالایی‌ها»ست.
■ در حالی که در انتخابات‌های پس از هشتاد و هشت، همین مردم با شرکت پر شمار خود پیام قاطعی به سوی دروغ تاریخی این دو ... گسیل داشتند، هنوز سیاست‌بازان قدیمی، از سر رفیق‌بازی، حرف از صلوات فرستادن بر گذشته‌ها و عفو این دو ... می‌رانند.
■ رفقای قدیمی، هوای رفقای قدیمی را دارند...؛
■ خوب است بالابالایی‌ها، اندکی شرم را هم بر خود وظیفه بدانند؛ شرم از این همه بی‌عدالتی را بر خود تکلیف بشمارند؛ آیا آن‌ها چیزی از عدالت نمی‌دانند؟ آیا آن‌ها فراموش کرده‌اند که اصلاً برای چه انقلاب کردند؟ آیا رفیق‌بازی آنان برایشان موضوعیتی فی‌نفسه یافته است؟ آیا آن‌ها با این همه بی‌عدالتی، می‌روند تا جوانان این وطن را که در بدترین شرایط هشتاد و هشت، به رغم این نخبگانِ از نخبگی افتاده، پشت کشور خود را خالی نکردند را از رویه‌های بالابالایی‌ها ناامید کنند.
■ این بالابالایی‌ها، دیگر بالابالایی‌های قدیم نیستند. آن‌ها به جای آن که به عدالت و توحید بیندیشند، مشغول رفیق‌بازی هستند.
مأخذ:رسالت
هو العلیم
