برداشت آزاد از درسهای اخلاق آیت الله محمد علی جاودان
☱ آیات متعددی گویای این مطلب است که در معاد، انسان به محضر و حضور حضرت حق نایل میشود. یعنی، چه؟
☱ در آیه ۲۱ سوره مبارکه ابراهیم آمده است: وَ بَرَزُوا للهِ جَمِیعًا... بارز را چه معنا میکنیم؟ آشکار. بَرَزُوا للهِ... همه برای خدا آشکار میشوند، همگان برای خدا آشکار میشوند. وَبَرَزُوا للهِ جَمِیعًا.
☱ آیه ۱۶ سوره مبارکه غافر: یوْمَ هُمْ بارزُونَ... . معاد، روزی است که ایشان آشکارند. خب؛ ما الآن هم همه آشکاریم، اما، مگر چقدر آشکاریم؟
☱ ببینید؛ هُمْ بارزُونَ یعنی، حقیقت مجموعاً آشکار است. به تمام وجودش.
░▒▓
☱ ولی، مگر امروز چیزی از ما بر خدا مخفی است؟ وَالسَّماوَاتُ مَطوِیاتٌ بِیمِینِهِ... آسمانها با تمام پهنا مثل یک کاغذ پیچیده شده در مشت خداوند است. خب؛ امروز هم ذره ذره وجود ما نزد خدا آشکار است.
☱ پس، فرق روز معاد، با امروز چیست؟
☱ نکته مطلب اینجاست که قیامت، جغرافیایی نیست که نزد خداوند در قیاس با جغرافیای فعلی ما، دو صحنه بسازد. روز معاد، چیزی ورای آتیه زمانی است. چیزی از جنس اینجا و آنجا و این زمان و آن زمان نیست.
☱ در مجموع، معاد را میتوان وجه متعالی عالم دید که وجه بارز آن، بروز و بارز و شفافتر و نورانیتر بودن آن در قیاس با این نشئه دانست. این حکم به معنای غیرجسمانی شمردن معاد نیست. بلکه از این بیش، به معنای یک عالم کاملتر و بیحد و مرزتر است. چیزی از جنس اینجا و آنجا و این زمان و آن زمان نیست. چیزی از جنس «حقیقی»تر است. «بارز»تر.
مأخذ: javedan.ir