با 
ارجاع و برداشتی از حمید کارگر؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
☱ این روزها، پیش از انتخابات، خیلی کارها باید انجام بشود و نمی‌شود، و این به آن خاطر است که نیروهای فکری و سیاسی این جامعه، وقایع را به دست حوادث سپرده‌اند. معدود فعالان سیاسی هم به جای پرداختن به مسائل اساسی، مشغول حملات بی‌مغز و بی‌محتوا به یکدیگر هستند؛ گفتگوی مستحکمی (قول سدید) برای پیش‌برد حل مسائل در میان نیست.
☱ سستی و اهمال، از ناهنجاری‌های رایج رفتاری است که گریبانگیر بسیار کسان و گروه‌ها است. سهل‌انگاری و تعلل ورزیدن در کاری که باید بشود و موکول کردن آن به آینده، ریشه‌ای دیرینه دارد و در همه امور فردی و جمعی، چنین این دست و آن دست کردن‌هایی فراوان به چشم می‌آید.
☱ این رفتار نکوهیده را باید با تدبیر و تقویت اراده دور ساخت و با چاره‌جویی‌های پیش دستانه از آسیب‌های آتی در امان ماند. در میان اسناد کهن شرکت سهامی فرش ایران، نامه‌ای از مدیر کمپانی قالی شرق کرمان خطاب به مدیر شعبه رفسنجان این کمپانی به چشم می‌خورد که بر پرهیز از اهمال کاری و سستی ورزیدن انذار می‌دهد.
☱ در این نامه که تاریخ «دهم ژانویه ۱۹۲۵» بر بالای آن درج شده است، مدیر کمپانی قالی شرق کرمان چنین نوشته است: «... این‌که در کاغذ شماره ۲۱۳ نوشته‌اید که سقف کارخانه داوران پایین آمده و الحمدلله کسی طوری نشده، جای شکر است، ولی، اگر در تابستان به خیال بام اندود بودید یا اگر جایی خرابی داشت تعمیر کرده بودید خراب نمی‌شد. هر چیزی را باید در موقع خودش درست کرد... »
☱ نکته‌ای کوتاه و پندآموز و البته، از اصول مدیریت شایسته است که نباید به جستن از خطر دلخوش داشت، بلکه باید از به تعویق انداختن کارها پرهیز داشت و برای فردا تدبیر کرد.
☱ یکمین پیشوای شیعیان، حضرت علی (ع) در همین زمینه در نامه‌ای به یکی از یاران خویش چنین فرموده‌اند که: آن‌چه را از عمرت باقی مانده است دریاب، و فردا و پس، فردا مگو؛ زیرا، پیشینیان تو با تکیه کردن به آرزوها و امروز و فردا کردن هلاک شدند، چرا که، فرمان خدا (مرگ) ناگهان بر این غافلان فرود آمد.
مآخذ:...
هو العلیم
