نوربرت
وینر در سایبرنتیک؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ گرایش آماری طبیعت به بی‌نظمی، و تمایل آنتروپی به افزایش در نظام‌های جدا افتاده، با اصل دوم ترمودینامیک بیان می‌شود.
▬ ما به عنوان موجودات انسانی، نظام‌هایی جدا افتاده نیستیم. همان که غذایی که تولید انرژی می‌کند از بیرون گرفته و می‌خوریم، ما را اجزائی از آن دنیای بزرگ‌تری می‌کند که چنان منابع زیست بخشی را داراست. ولی، حتی مهم‌تر، این حقیقت است که ما اطلاعات را از راه اندام‌های حسی خود گرفته و بر طبق آن‌ها عمل می‌کنیم. ...
▬ [ولی،] در نظامی که در حال تعادل نیست، یا در قسمتی از این نظام، لزومی به افزایش آنتروپی نیست، در واقع، ممکن است در محلی آنتروپی کاهش یابد [، اما میزان کلی آنتروپی رو به فزونی است]. شاید این عدم تعادل در دنیای اطراف ما، فقط مرحله‌ای از جاده‌ی سرازیر است که بالاخره منجر به تعادل خواهد شد. ما دیر یا زود خواهیم مرد، که در آن، دنیا به یک تعادل دمایی پهناور، که هرگز هیچ چیز واقعاً جدیدی در آن رخ نمی‌دهد، تقلیل پیدا خواهد کرد. در آن هنگام، هیچ چیزی جز یکنواختی محض باقی نخواهد ماند و از آن جز نوسانات محلی کوچک و ناقابل نمی‌توان چیز دیگری انتظار داشت.
▬ ولی ما هنوز تماشاگران آخرین مراحل دنیا نیستیم، و در واقع، این مراحل آخری نمی‌تواند تماشاگری داشته باشد. بنا بر این، در دنیایی که اکنون با آن مواجه هستیم، مراحلی وجود دارند که گر چه جزئی ناچیز از ازلیت را تشکیل می‌دهند، ولی، در نظر ما بدین علت که در آن‌ها آنتروپی افزایش نیافته و در عوض، سازمان و همبسته‌ی آن، اطلاعات، در حال رشدند صاحب کمال اهمیتند.
مآخذ:...
هو العلیم
