برداشت 
آزاد از دیوید آلن کراکر؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ مردم‌سالاری، متکی بر سه اصل است: اقدام متقابل، عمومیت و مسؤولیت‌پذیری.
░▒▓ اقدام متقابل
▬ اقدام متقابل، گویای آن است که هر عضو اجتماع، نکاتی را مطرح می‌نماید، و برای قضاوت بر مبنای آن‌چه دیگران بتوانند بفهمند و بپذیرند مطرح می‌کند.
▬ شما ادعاهای خود را بر اساس ضوابطی بیان می‌کنید که دیگران اساساً بتوانند بپذیرند. واکنش مناسب آن است که من ادعاهای خود را بر اساس ضوابطی که شما اساساً می‌توانید بپذیرید بیان کنم.
▬ مردم‌سالاری، از شهروندان می‌خواهد تا در مورد خط‌مشی عمومی، با طرح استدلالات قابل قبول و بر مبنای اموری که خودشان به آن پایبند باشند، به قضاوت بنشینند.
▬ هر کس، با علم به این‌که دیگران نیز چنین خواهند کرد، این کار را انجام خواهد داد.
▬ با فرض این‌که گروه متضمن همکاری میان اعضای برابر و آزاد است، هدف آن است که توافقی که متقابلاً قابل پذیرش باشد شکل بگیرد.
▬ شُورکنندگان ایده‌آل، بر مبنای تعهدات مشترکی شکل می‌گیرد که افراد در آن مشارکت دارند یا در صدد شراکت در آن هستند، تا اختلاف نظرهای میان خود را کاهش دهند.
▬ در چنین اقدام متقابلی، چنین نیست که هر کس دیدگاه‌های دیگران را تاب آورد یا با اکراه تحمل کند (شاید هم تحقیر کند)، بلکه از این بیش، هر یک با دیگران، به طور انتقادی برخورد می‌کند، تعهداتی را به وجود می‌آورند و گاه توافق‌های عمیقی پدید می‌آورد که در مورد پاره‌ای امور، همه یا اغلب افراد بتوانند راضی شوند.
░▒▓ عمومیت
▬ از الزامات امر به معروف و نهی از منکر و بحث «جمعی»، «وفور» اطلاعات برای انتخاب عقلانی است.
▬ عمومیت، ایجاب می‌کند که هر عضو گروه آزاد باشد که (مستقیماً یا از طریق نماینده) در فرآیند شورایی مداخله کند، و این‌که فرآیند شُور برای همه‌ی شفاف و مرئی باشد (نه آن که «در غیابشان» صورت گیرد)، و این‌که هر کس آن چه را با آن مخالف یا موافق است بشناسد.
▬ گاهی، واقعاً باید عمومیت به نفع حیثیت افراد کنار گذاشته شود، اما، اصل باید بر عمومیت باشد و هر محدوده‌ی کلی بر عمومیت، باید در فرآیند شُور جمعی به بحث گذاشته شود.
░▒▓ مسؤولیت‌پذیری
▬ ایده‌آل سوم مشورت، مسؤولیت‌پذیری است.
▬ هر عضو گروه در قبال همه (و نه فقط در برابر خود) مسؤولیت‌پذیر است، به این معنا که باید برای دیگران دلایل قابل قبولی عرضه کند.
▬ نباید با این استدلال که اعضای گروه باید در جریان بده بستان استدلالات مستقیماً حضور داشته باشند، چنین گمان شود که مردم‌سالاری تنها به گروه‌های چهره به چهره مربوط می‌شود.
▬ در طیف وسیع‌تر، اماکن شورایی، نمایندگی‌ها، مقامات رسمی، یا رهبرانی «که از جانب دیگر افراد تصمیم‌گیری می‌کنند (اعم از آن که این افراد در جریان انتخابات ایشان را انتخاب کرده باشند یا نه)، باید در مقابل، همان افراد مسؤول باشند».
▬ گر چه کسی که به یک نماینده رأی داده شخصاً در جریان شُورهای پارلمانی دخالت ندارد، اما، موکلان به حق کسانی را که نمایندگی آن‌ها را به عهده دارند مورد سؤال و بازخواست قرار می‌دهند و موکلان در فرآیند شورایی اتحاد نیت‌ها مشارکت دارند. از این گذشته، در جریان عمومیت، موکلان می‌توانند هم فرآیند شُور و مشورت را، و هم تصمیم نهایی گروه را زیر نظر داشته باشند و از طریق وکلای خود در فرآیند شُور و مشورت مداخله نمایند و بر تصمیم نهایی گروه تأثیر بگذارند.
▬ پس، مسؤولیت‌پذیری، نه تنها به اعضای هم‌گروه و زیر گروه‌های آن گروه و وکلای آن‌ها گسترش می‌یابد، بلکه به گروه‌های دیگری که از تصمیمات یا اقدامات گروه متأثر می‌شوند نیز تسری پیدا می‌کند.
مآخذ:...
هو العلیم
