تامس 
هابز در «لویاتان»؛ ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ [قانون دهم]: به هنگام ورود به حالت صلح، هیچ‌کس نباید حقی را برای خود نگاه دارد که خود راضی نیست که دیگران آن را برای خود نگاه دارند.
▬ همان گونه که لازم است همه مردم صلح را بجویند و بدین منظور از پاره‌ای حقوق طبیعی خود چشم پوشند، یعنی، آزادی انجام هر آن‌چه را که میل می‌کنند، نداشته باشند؛ همان طور هم برای زندگی بشر لازم است که پاره‌ای حقوق خود را حفظ کنند، و آن حقوق عبارتند از: حق حاکمیت بر وجود خویشتن، حق برخورداری از آب و هوا، حق حرکت و انتخاب راه‌ها برای رفتن از مکانی به مکان دیگر، و حق استفاده از همه چیزهای دیگری که انسان بدون آن‌ها نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد یا به خوبی زندگی کند.
▬ [ولی] اگر در جامعه‌ای، هنگام برقراری صلح، افراد برخورداری از حقوقی را برای خود لازم بدانند که نمی‌خواهند دیگران از آن‌ها متمتع شوند، خواستشان با قانون پیشین مغایرت دارد که به موجب آن، پذیرش برابری طبیعی بر آدمیان مقرر شده است، و مآلاً خلاف قانون طبیعت خواهد بود. آنان که این قانون را رعایت می‌کنند، فروتن خوانده می‌شوند و نقض‌کنندگان آن را خودپسند می‌نامیم. یونانیان تخلف از این قانون را πρεουε§iα می‌گویند، که به معنی تمایل به تحصیل چیزی بیشتر از سهم خود است.
مآخذ:...
هو العلیم
